صنعت فولاد یکی از ارزآورترین صنایع ایران است، به طوری که بر مبنای آمار ها بعد از نفت و پتروشیمی این صنعت در جایگاه دوم ایستاده است، اما این روزها حال این صنعت تعریف چندانی ندارد چرا که کاهش صادرات، افزایش قیمت مواد اولیه، کاهش مارجین و مشکلات بی شماری که هر روز بیش از روز پیش گریبان گیرش می شود این صنعت را ضعیف می کند
حال نیز از قرار معلوم بر مبنای روال سالهای گذشته امسال نیز این صنعت در سیبل محدودیتهای برقی و قطعی برق قرار گرفته، بر مبنای خبری که به تازگی منتشر شده است؛ برنامه محدودیت برق صنایع در فصل تابستان توسط کارگروه وزارت نیرو نهایی شده و در اوایل هفته آتی به ارادات برق استانها ابلاغ می شود.
بی شک محدویت های برقی موجب کاهش تولید در این بخش خواهد بود، آن هم زمانی که هنوز تاثیرات بخشنامه «عوارض صادراتی» در سیمای این صنعت مشهود است و در این برهه حساس که بازار صادرات کاهش یافته است، چنین عملی تن این صنعت را بیش از پیش نحیف تر خواهد نمود. اما این همه ی ماجرا نبوده و چراکه بنا بر تصویب دولت قیمت پیک مصرف برای صنایع در سال جاری، 4 برابر مصرف عادی خواهد بود و مشمول تعطیلی خطوط تولید برای 2 هفته پیوسته در هر ماه خواهد بود که برای ۱۲ هفته یک فصل جمعا ۶ هفته تعطیلی اعمال خواهد شد.
در چنین وضعیتی اگر متولیان امر لحظه ای خود را جای تولید کننده بگذارند و با خود بیندیشند که در این وضعیت کمبود مواد اولیه، افزایش حقوق کارگران، افزایش هزینه کرایه حمل، عوارض صادرات، کاهش صادرات و ... اگر تولید نیز کاهش یابد، فولادکاران چگونه باید روی پا خود ایستاده و چگونه در دل این همه مشکلات به حیات خود ادامه داده و به فردای بهتر امیدوار باشند.
Save